విమల్ తన స్నేహితుడు రంగం శాస్త్రి తో మాట్లాడుతూ. విమల్: పెళ్లి అయి వారం రోజులు కూడా కాలేదు అప్పుడే మా మేనేజర్ ప్రాజెక్ట్ మీద సింగపూర్ వెళ్ళమన్నాడు, వెళ్ళాలంటే బాధగా వుంది, కాని వెళ్లక తప్పదు.
రంగం శాస్త్రి: నీ భార్యను తనివి తీరా అనుభవించావ లేదా?
విమల్: ఎక్కడ నాయనా, మా అమ్మ ఏవో ముహూర్తాలు, వ్రతాలు అంటూ ఇన్ని రోజులు కట్టి పెట్టింది, రేపైనా అనుభవిద్దామంటే మా మేనేజర్ స్పాట్ పెట్టాడు. పాపం నా కన్నా ఎక్కువ తను బాధ పడతున్నట్టు వుంది.
రంగం శాస్త్రి : నీయంతకు నువ్వు వెల్లిపొతావు సరే, పాపం ఆమె ఇక్కడ ఒంటరిగా ఎలా వుంటాదిరా..?
విమల్: అందుకే అమ్మను కొద్దిరోజులు ఇక్కడికి రమ్మంటే ” నీ పెళ్ళానికి పనిమనిషి చెద్దామనా అంటూ రానంది”, ఇది ఇష్టం లేకే అమ్మ నన్ను పెల్లయితానె వేరే కాపురం పెట్టించింది. వాళ్ళ పుట్టింట్లో వదిలిపెడదాం అంటే అప్పుడే వేల్లకుడదట. ఎం చేయాలో అర్థం కావట్లేదు.
రంగం శాస్త్రి: మా ఇంట్లో ఒక మాట్లాడే చిలకుంది, అది వుంటే తోడు ఇంకెవరు అవసరం లేదు, నికిష్టముంటే తీస్కెళ్ళు.
విమల్: ఏంట్రా జోకా?
రంగం శాస్త్రి: లేదురా నిజం, కావాలంటే రా ఇంటికెళ్ళి తనకిష్టముంటేనే తీస్కెళ్ళు..
అంటూ రంగం శాస్త్రి గాడు విమల్ ని ఇంటికి పిలుచుకెల్లాడు.
లోనికి వెళ్ళగానే “ఎరా రంగం శాస్త్రిగా పొద్దునెల్లి ఇప్పుడా వచ్చేది? రాను రాను నీకు భయం లేకుండా పోతుంది” అంటూ ముద్దు ముద్దుగా పలికిన ఆ పదాలు ఎక్కడినుంచి వచ్చాయో అర్థం కాక అన్నిదిక్కులా వెతుకుతున్న విమల్ ని చూపిస్తూ..
రంగం శాస్త్రి: తను నా ఫ్రెండ్ విమల్,
రామ్మోహన్ నాయుడు: నమస్కారమండి, నా పేరు రామ్మోహన్ నాయుడు. అంటూ పింజురం లోంచి పరిచయం చేకున్న చిలుకను చూసి నోట మాట రాక బిత్తరబోయి చూస్తున్నాడు విమల్.
రంగం శాస్త్రి: నిన్ను కొన్నిరోజు వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మని పిలవడానికి వచ్చాడు వెళతావా?
రామ్మోహన్ నాయుడు: పరిచయం లేని వాళ ఇంటికి వెళ్ళడానికి నాకేం తక్కువ, లంకంత కొంప పెట్టుకొని.
రంగం శాస్త్రి: అదికాదురా, వీడికి కొంత పని పడి వేరే ఉరికి వెళ్తున్నాడు, పాపం వాళ్ళ ఆవిడ ఒంటరిగా వుండటం ఇష్టం లేకా.
రామ్మోహన్ నాయుడు: అలా అయితే సరే, కాని నాకు ఎం ఎం కావాలో కచ్చితంగా ఇస్తారంటేనే వస్తా, నేను చెప్పినప్పుడు నన్ను బయటికి వదలాలి. ఇంకా.. అంటూ లోడ లొడా వాగుతున్నా విమల్ ఎం పలకడం లేదు.
రంగం శాస్త్రి: నిర్భయంగా వెళ్ళు, (అని పింజురమ్ తీస్తూ) దీని ముందు మాంసాహారం తినకండి, ఇంకేం వున్నా ఇది మొహమాటం లేకుండా అడుగుతుంది కాబట్టి. ఎటువంటి ఇబ్బందీ వుండదు.
విమల్: థాంక్స్ రంగం శాస్త్రి, నేను రాగానే తిరిగి తీసుకొస్తా. అంటూ సంతోషంగా బయలుదేరాడు.
విమల్ ఇంటికి వెళ్లి, లోపల అప్పుడె తలస్నానం చేసి టవల్ కట్టుకొని వెంట్రికలు తుదుచుకున్తున్న తన భార్య ను చూసి మురిసిపోయాడు, పాపం అది ఇప్పుడే అందే ద్రాక్ష కాదని గుర్తొచ్చి, చూపు మరల్చి పిలిచాడు.
విమల్: పద్దు.
పద్దు: ఆ.. వస్తున్నానండి..
రామ్మోహన్ నాయుడు: పద్దు.
పద్దు: వస్తున్నానన్నా కదండీ..
విమల్: పిలిచింది నేను కాదు, రా చూద్దువు గాని..
పద్దు ఇంకెవరున్నారొ అని, వెంటనే వాకిలి వెస్కొని త్వర త్వరగా ఓ నైటి వెస్కున్ది. లోపల బ్రా, పాంటి వెస్కొలెదు, ఉబ్బెక్కి పోతున్న తన రొమ్ములను చున్నితో కప్పుకుంది. ఇంకా తదిగానె వున్న తన శిరోజాలను ముడి వేస్కుంటూ హంస నడకతో ప్రత్యక్షమయింది. తన భర్త తెచ్చిన రామ చిలుకను చూస్తూ.
పద్దు: అయ్యో..యెంత బావుందో, కొన్నార?
విమల్: లేదు, నా ఫ్రెండ్ రంగం శాస్త్రి ఇచ్చాడు, కొన్ని రోజులు మన ఇంట్లోనే వుంటుంది. పేరు రామ్మోహన్ నాయుడు..
పద్దు: హే రామ్మోహన్ నాయుడు.
రామ్మోహన్ నాయుడు: నమస్కారం పద్దు, నువ్వు చాల బాగున్నావ్.
పద్దు సంభ్రమాశ్రయాలకు గురయింది,
రామ్మోహన్ నాయుడు: ఏంటిలా చూస్తున్నావ్?, ఎం చిలుకలు మాట్లాడకుడద?.
పద్దు: అయ్యో బాబోయి..! భలే మాట్లాడుతుంది.
విమల్: ఇక రెండు నెలల వరుకు వీడే నీకు తోడూ.
అనేసరికి పద్దులో అప్పటి వరుకు వున్న ఆనందం ఆవిరై పోయింది.
పద్దు: ఏంటండి మీరెక్కడికి వెళ్తున్నారు? ఆశ్చర్యంతో కూడిన బాధతో..
విమల్: ప్రాజెక్ట్ పని మీద సింగపూర్ వెళ్తున్నాను, రావడానికి రెండు నెలలు పడ్తుంది. ఈ ప్రాజెక్ట్ అయిపోతే పెర్మనెంట్ గా ఇక్కడే ఉండచ్చు. అదీకాక రేపే బయలుదేరాలి.
పద్దు: ఏంటండి, పెళ్లై పది రోజులు కూడా కాలేదు, రేపుండి ఎల్లుండి వెళ్ళచ్చుగా?
పాపం రేపు వ్రతం పూర్తయ్యాక, మొదటి రాత్రి అయినా అనుభవించి వెల్లచ్చుగా అని ఆమె అర్థం,
విమల్: నీ బాధ నేను అర్థం చేసుకోగలను, కాని మేనేజర్ చాల స్ట్రిక్ట్. వెళ్ళాక పొతే బోనస్ రాదు. నేనొచ్చాక హనీమూన్ వెళ్తాం కదా?. అప్పటివరుకు నీకు తోడుగా రామ్మోహన్ నాయుడు ఉంటాడులే, వీడికి బోల్డన్ని కధలు వస్తాయి.
అంటూ బ్రతిమిలాడాడు. పద్దు మనసులో చలనం లేదు, ఎప్పటి నుండో తన మనసులో రేగుతున్న అలజడి రేపటితో చల్లార్చుకోవాలన్న కుతూహలంతో వున్న పద్దు మనసు విమల్ చెప్పిన మాటలతో వెయ్యి ముక్కలయింది. నోరు మూగబోయింది, ఆమెను పట్టించుకోకుండా రేపటికోసం బాగ్ సర్దుకుంటున్న విమల్ కి కూడా ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. హాల్లోనే సోఫా మీద కూర్చునే నిద్రలోకి జారిపోయింది. విమల్ కూడా ప్రొద్దున్నే వున్న ట్రైన్ కి వెళ్ళడానికి త్వరగా పడుకున్నాడు. వీరిద్దరి బాధలు అర్థం చేస్కున్న రామ్మోహన్ నాయుడు ఆకలేస్తున్నా అడగకుండా అలానే పడుకుంది.
ప్రొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసి బయలుదేరాడు విమల్, తను చేస్తున్న తప్పును అంచనాకుడా వేయలేక పోయాడు. బరువైన మనసుతో భర్తను సాగనంపింది పద్దు.
పద్దు పెద్ద మనిషి అయినప్పుడు వాళ్ళ భామ్మ చెప్పిన జాగ్రత్తలు ఆమె పై ఏ మగ చెయ్యి పడనివ్వలేదు, చాల సున్నితంగా పెంచిన శరీరం అది. కామ స్నేహితులు ఎన్ని చెప్పినా, తన చేత్తో కూడా నలపలెదు. అమ్మ తర్వాత కట్టుకున్న భర్తే తనను నగ్నంగా చూడాలి అన్న పట్టుదల, ఓర్పు ఆమెను సుగునవన్తురాలు చేసాయి. అంట చేసి ఈ రోజు అనుభవించే బహుమానం ఇదేనా? అన్నట్టు సోఫా పై కూలి పోయింది..
రామ్మోహన్ నాయుడు: ఏంటి పద్దు ఎంతసేపని బాధపడతావ్?, మనసు తేలిక చేస్కొని నాతొ మాట్లాడు.
ఇంట్లో ఈమెతో పాటు ఇంకొకటి వుందని అప్పుడు గుర్తొచ్చి fridge లోంచి ఓ జాంపండు తెచ్చిచ్చి..
పద్దు: ఈ రోజు కోసం నా 14వ ఏట నుంచి ఎదురుచూస్తున్నా, అందుకే బాధ..
రామ్మోహన్ నాయుడు: పెల్లయ్యేంత వరుకు చేత్తో సుకపడివుంతావ్ గా?
ఆశ్చర్యంతో చూస్తూ..
పద్దు: ఇవన్ని నీకెలా తెలుసు?
రామ్మోహన్ నాయుడు: రంగం శాస్త్రి చెల్లెలు దివ్య పువ్వు పండినప్పటి నుండి ఆమె చేసే పని అదేగా?
పద్దు: కాని నేను అవి కూడా చేయలేదు, కన్యత్వం పోతుందేమోనని..
రామ్మోహన్ నాయుడు: తిక్కదానా అలా చేస్తే కన్యత్వం పోతుందని ఎలా అనుకున్నావ్?, అదే నిజమయితే ఈ ప్రపంచంలో నువ్ ఒక్కటివే కన్య. మొదటి అనుభవం ఎల్లకాలం ఓ తీయని అనుభూతి అవ్వాలి, పీడకల కాదు. నువ్ ఒక్క సారిగా అనుభవిస్తే కలిగే నొప్పితో నరకం అనుభావిస్తావ్. ఇవన్ని రంగం శాస్త్రి ఇంట్లో ఆడవాళ్ళు చెప్పుకునే మాటలు, నీకు నా మాటల మీద నమ్మకం లేకుంటే, నీ స్నేహితురాలు ఎవర్నైనా ఇంటికి పిలుచు నీ మనుసు కుదుతపద్తాది, నీ అనుమానాలు తీరుతాయి.
పద్దు: నీతో ఇలా మాట్లాడుతుంటే నాకు చాల ఆనందంగా వుంది, నువ్ చెప్పినట్టే నా ఫ్రెండ్ కవిత ను పిలుస్తాను, ఆమెతో కబుర్లు చేప్కుంటే సమయం తెలియకుండా వుంటుంది.
పద్దు కవిత కు ఫోన్ చేసి పిలిచింది, నిన్న భర్త పిలిచిన తొందర్లో వేస్కోవడం మరిచిన బ్రా పాంటిలు వేస్కుందామని లోపలి వెళ్లి తన nighty తీసింది అద్దంలోని తన ప్రతిబింబంలో కొద్దిగా కూడా కిందికి జారకుండా నిక్కపొడుచుకొని వున్న తన స్తనాలు చూస్కొని తనే మురిసిపోతుంది. తన అందానికి అందరితో ప్రశంశాలన్డుకునేది, సన్నగా 5.5 హైట్ వుంది తెల్లగా బాపుబోమ్మకు అచ్చు గుద్దినట్టు సన్నని నడుముతో ఎవర్నైనా మైమరిపించేది. బ్రా ను కొద్దిగా బిరుసుగానే వేస్కుంది, కనిపించి కనపడక ఆతులతో కప్పివున్న తన పుకును పాంటి తొడిగి తిరిగి nighty వెస్కొని వచ్చింది. కొద్ది సేపటికి తన ఫ్రెండ్ కవిత వచ్చింది, ఆమెతో తన బాధలన్నీచెప్పుకున్న తర్వాత.
కవిత: ఇదేo పెద్ద సమస్యే, కాలేజ్ లో నిన్ను ప్రేమిస్తున్న సుధాకర్ నన్ను సతాయిస్తున్నాడు, నీకు పెల్లయినప్పటినుండి ఇంకా ఎక్కువైంది. ఒక్కసారైనా నిన్ను కలపమని ఒక్కటే టార్చర్.
పద్దు: వాడు నీతో ఎప్పటి నుండి మాట్లాడుతున్నాడు?
కవిత: మాట్లాడటం ఏంటే, మేం వారానికి 2 సార్లైనా కలుస్తుంటాం..
పద్దు: కలిసినప్పుడు ఎం మాట్లాడుకుంటారు?
కవిత: ఆ కలవడం కాదు తల్లీ, శారీరకంగా కలుస్తాం..
పద్దు: ఏంటే? ఇంకా పెళ్ళికాక ముందు.
కవిత: పెళ్ళయ్యాక కుదరదు కదా?, అందుకే వీలైనంత సుఖం ఇప్పుడే అనుభవిస్తున్నా..
పద్దు: అలా చేయడం తప్పుకదా?
కవిత: తప్పా..తప్పునర్రా?, ఈ కాలంలో పెళ్ళికి ముందు అనుభవం లేనోళ్ళు ఎవ్వరు వుండరు.
పద్దు: అలా అంటావెంటే, నేను లేను?
కవిత: వుండి సాధించిందేందో కనిపిస్తుందిలే, పెళ్ళయి పది రోజులయినా, ఇంకా చేస్కోలేదు ఇంకో రెండు నెలలు అవకాశం లేదు. ఎలా బ్రతుకుతావె?
పద్దు: నిజమేనే, చాల బాధగా వుంది, కానీసం చేత్తో సుఖపడదాం అన్నా భయమేస్తుంది.
కవిత: అంటే నువ్వు..
పద్దు: లేదే, ఇప్పటివరుకు ఎం చేయలేదు, మొదటి రాత్రి రక్తం రాకపోతే మా ఆయన అనుమానిస్తాడు కదా?
కవిత: చేత్తో చేస్కుంటే రక్తం రాదే, మొదటి రాత్రి రక్తం వస్తాదన్న గ్యారంటీ లేదు. చిన్నప్పుడు ఏమైనా దెబ్బ తగిలి వుంటే మనకు తెలియకుండానే అది విరిగిపోయివుంటుంది. నీ కన్నె పోకు వదిలి వెళ్ళిన నీ మొగుడు చాల దురదృష్టవంతుడు, నా మాట విని సుఖం అనుభవించు, దాని కోసమే నిక్కపొడుచుకొని చూస్తున్న నీ రొమ్ములు చూడు.
అంటూ పద్దు సళ్ళు పట్టుకుంది, దాంతో పద్దు ఉలిక్కి పడి తప్పించుకుంది, అందుకే సుధాకర్ నువ్వంటే పడి చస్తున్నాడు, నాతో సుఖపడ్తున్నా పేరు మాత్రం నీదే నన్ను నీలా ఉహించుకొని దెంగుతున్తాదు.
పద్దు: అది చేసేటప్పుడు నొప్పిగా వున్తున్దతగా?
కవిత: నీలాగా సున్నితంగా పెంచి ఒక్కసారిగా దేన్గించుకుంటే నొప్పికాకుండా ఎలా వుంటుంది?, ముందు నీ వేళ్ళతో అలవాటు చేస్కో, ఒకటి, తర్వాత రెండు వేళ్ళతో చేస్కొని సరిపోక పొతే సుధాకర్ దగ్గరికి రా.
పద్దు: పోయే మా ఆయనకు తెలిస్తే చంపేస్తాడు.
కవిత: మీ ఆయన అడిగితే చిన్నప్పుడు స్కూల్లో దెబ్బ తగిలిందని చెప్పు, సుధాకర్ సుఖపడి సుఖ పెడతాడు అంతేగాని ఎవరికైనా చెప్పడం ఇబ్బంది పెట్టడం లాంటి చేయడు. నిన్ను కామ దేవతలా ఉహించుకున్తున్నాడు నీకేం హాని చేయడు..
పద్దు: నాకు భయమేస్తుంది.
కవిత: ఇప్పుడేం నేను నిన్ను తీస్కేల్లట్లేదు, బాగా ఆలోచించుకొని పోవాలనిపిస్తే, బాగా తయారయ్యి సుధాకర్ రూం చూసావ్ కదా? సలీమా వాళ్ళ ఇంటి పైన, అక్కడికి వెళ్ళిపో ఎప్పుడైనా సరే. సలీమా ఇంట్లో ఎవ్వరుండరు, వున్నా బయటికి రారు, వచ్చినా పట్టించుకోరు. నేను వెళ్ళినప్పుడల్లా ఎవరుండరు..
పద్దు: నేనంటే సుధాకర్ కి అంత ఇష్టమా?
కవిత: చచ్చేంత ఇష్టం, వాడు ఎంతమందిని అనుభవించినా నిన్ను మాత్రం మరవడు. సరే మరి నేను బయలుదేరతాను, చీకటి పడ్తుంది.
పద్దు: సరే కవిత, ఈ విషయాలు ఎవరికీ చెప్పకు.